Ο Σοφοκλής Πιλάβιος είναι από τους ανθρώπους που ξεκίνησαν την παραγοντική τους καριέρα από το βόλεϊ, ως μέλος του ΤΑΑ Παναθηναϊκός. Για πολλούς και διαφόρους λόγους δεν έμεινε στο βόλεϊ, ούτε και θα μπορούσε να μείνει με δεδομένες τις δυνατότητές του και τις φιλοδοξίες του...
Διαπίστωσε από νωρίς πως το βόλεϊ είναι παρωχημένο για κάποιον που θέλει παίξει... μπάλα και να κάνει καριέρα ως παράγοντας. Μόνο το ποδόσφαιρο θα μπορούσε να του προσφέρει ευκαιρίες, όπως και έγινε. Ο Πιλάβιος διαφέρει από τη γενιά των παραγόντων που έχουν βουτηχτεί στην ίντριγκα και στις λαμογιές που έχουν μετατρέψει τις ΠΑΕ σε άντρο αλογομούρηδων και κακοποιών στοιχείων, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν γαλουγήθηκε σε πόστα ΠΑΕ και συλλόγων και κυρίως δεν αναμείχθηκε ποτέ με τα οικονομικά τους. Με άλλα λόγια, δεν υπήρξε ποτέ παράγοντας και χρηματοδότης κάποιου σωματείου. Ανήκει σε εκείνους που αποκαλούνται καριερίστες τεχνοκράτες αλλά που παράλληλα είναι διαχειριστές των λίγων ή των πολλών.Δυστυχώς, όμως, η σαπίλα και η σήψη του ελληνικού ποδοσφαίρου υπερέβησαν τα όρια των γηπέδων, στρογγυλοκάθισαν στα γραφεία των bookers και φυσικά ενόχλησαν την κυβέρνηση, η οποία με το άλλοθι της κάθαρσης έβαλε στο ίδιο καζάνι το ελληνικό ποδόσφαιρο με όλον τον υπόλοιπο αθλητισμό.
Μέτρα κατά δικαίων και αδίκων που καθημερινά κλείνουν πόρτες και σωματεία και οδηγούν αθλητές και αθλήτριες στην απόγνωση.
Ο Πιλάβιος πήρε την απόφαση να βάλει λουκέτο στο ελληνικό ποδόσφαιρο για μια σειρά από ζητήματα που ανέλυσε και ο ίδιος στη Γενική Συνέλευση της Παρασκευής. Προφανώς για να εγκριθεί η πρότασή του, τα επιχειρήματά του ήταν πειστικά.
Φυσικά το λουκέτο δεν θα μείνει για πολύ. Είναι φανερό, όμως, πως ο Πιλάβιος θέλει να αφυπνίσει την Πολιτεία που είναι βυθισμένη στα προβλήματα και τον πανικό της από τη γενικότερη οικονομική και κοινωνική συγκυρία, και βρίσκει το καλύτερο άλλοθι να ισοπεδώσει τα πάντα. Ο Πιλάβιος με τη συγκεκριμένη απόφαση επιθυμεί να επικοινωνήσει τα σοβαρά και δυσεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΕΠΟ και το ελληνικό ποδόσφαιρο, τα οποία είναι οικονομικά αλλά κυρίως θεσμικά.
Εν πάση περιπτώσει ο Πιλάβιος σε στιγμή απόγνωσης ή αδυναμίας ή τακτικής ή δεν ξέρω πώς αλλιώς θέλετε να το πείτε, τόλμησε και πήρε μια απόφαση που προκάλεσε «θόρυβο» και προβληματισμό. Κερδισμένος θα βγει ο Πιλάβιος από αυτή την κίνηση, αρκεί να μην επαναπαυθεί μόνο σε αυτήν.
Στο βόλεϊ, όμως, τι γίνεται; Είναι όλοι ευχαριστημένοι; Αν ακούσει κανείς τον Αχιλλέα Μαυρομάτη να μιλάει, νομίζει κανείς πως όλα τα προβλήματα είναι λυμένα λες και διοικεί την ομοσπονδία βόλεϊ του Λουξεμβούργου. Και μιλάμε για μια ΕΟΠΕ που έχει μπλοκαριστεί από τις κατασχέσεις, οι υπάλληλοί της είναι απλήρωτοι, τα σωματεία της εισπράττουν υποσχέσεις και οι μέρες περνούν με τη διοίκησή της να κάνει σε όλους το άσπρο μαύρο.
Σε μια περίοδο όπου το κύμα των αγανακτισμένων απλών πολιτών γίνεται τσουνάμι και πιέζει κυβερνήσεις, οι παράγοντες του ελληνικού αθλητισμού σκύβουν το κεφάλι και δείχνουν ανίκανοι να χαράξουν νέα πολιτική με βάση τα νέα δεδομένα. Το μόνο που κάνουν είναι να ακολουθούν τις εξελίξεις. Τι φοβούνται; Τι προσδοκούν; Πού βασίζουν τις ελπίδες τους για να αλλάξουν την κατάσταση; Στη μοιρολατρία ή στη συνωμοσία της σιωπής και της πολιτικής;
Είναι η ώρα να βγουν στους δρόμους και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην πολιτική της λιτότητας ενάντια και στον αθλητισμό και στους εκατοντάδες χιλιάδες που εξαρτώνται από αυτόν. Ναι στην κάθαρση, αλλά όχι στο οριζόντιο «κούρεμα», στη σιωπή και στο κουκούλωμα.
Αν το ποδόσφαιρο έφτασε σε σημείο να βάλει λουκέτο για να πιέσει καταστάσεις, το βόλεϊ μόνο και μόνο με την περίπτωση των Ολυμπιακών Έργων θα έπρεπε να είχε στήσει αντίσκηνο έξω από τη ΓΓΑ ή έστω έξω από τη Βουλή. Δεν θα ήταν άσχημα ούτε και ντροπή. Οι μόνοι που φοβούνται να διαμαρτυρηθούν σήμερα στην Ελλάδα είναι συνένοχοι.
Στο μεταξύ, οι βαρελόφρονες της CEV ανακοίνωσαν τις ομάδες που θα λάβουν μέρος στο νέο Τσάμπιονς Λιγκ. Από τις 24 ομάδες οι τέσσερις είναι με κάρτες «ελεύθερης συμμετοχής», δηλαδή τους δόθηκαν wild card. Με άλλα λόγια μπήκαν από το παράθυρο. Πώς να προχωρήσει το ευρωπαϊκό βόλεϊ όταν δεν μπορεί να φτιάξει μια διοργάνωση της προκοπής; Οι ομάδες έπρεπε να είχαν μειωθεί σε 16 και να υπήρχαν προκριματικά για να λάβεις μέρος. Επιπλέον, πρέπει να καταργηθεί η ντροπή της απευθείας πρόκρισης στο φάιναλ φορ για τη διοργανώτρια ομάδα. Λέμε τώρα...
Όσο για τις δικές μας αναβαθμίσεις, στην Α1 γυναικών, Α2 ανδρών και Β’ Εθνική ανδρών μην τα συζητάτε. Το καλοκαίρι του 2010 αποφασίστηκε αύξηση των ομάδων στην Α1 γυναικών από 12 σε 14 και ένα χρόνο μετά αποφασίστηκε σταδιακή μείωση μέχρι να φτάσουμε στις οκτώ ομάδες. Μιλάμε για στρατηγική και σχεδιασμό που δεν έχει προηγούμενο. Στην Α2 ανδρών προτάθηκαν από την ΕΣΑΠ τα όρια ηλικίας στους αθλητές. Μα, το πρόβλημά μας δεν είναι 35άρηδες αλλά οι 15άρηδες. Όταν από τα 12 ΤΑΑ, τα μισά και πλέον δεν έχουν εφηβικές και παιδικές ομάδες τότε τι συζητάμε;
Στην Εθνική γυναικών, η Κουτουξίδου με την Κιόση έμειναν έξω με συνοπτικές διαδικασίες. Κάτι δεν μου άρεσε με αυτές τις αλλαγές, αλλά θα το μάθουμε όταν γυρίσει η Εθνική γυναικών από το Μιλούζ. Πάντως, εάν ο στόχος μας είναι να κερδίζουμε 10 και 15 πόντους σε κάθε σετ, καλύτερα να μας το πουν λίγο πιο ξεκάθαρα.
Και για φινάλε σάς φυλάξαμε λίγο... Άρη με Λεώνη. Πώς λέμε τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι. Μετά το διαζύγιο με τον Οικονομίδη ο Άρης καλοβλέπει τον Λεώνη κι αν τελικά οι δύο πλευρές τα βρουν θα είναι η συμφωνία του καλοκαιριού. Ο Λεώνης λόγω των δεσμεύσεων που έχει στο πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να φύγει από τη Θεσσαλονίκη και από τη στιγμή που ο Ηρακλής έχει στο τιμόνι του τον Σωτήρη Δρίκο, η περίπτωση του Άρη είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Λεώνη ώστε να κάνει νέο ξεκίνημα, αρκεί να το χωνέψουν και οι «σουπεράδες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου